July 24, 2018

ரஷ்யன் டெக்னாலஜி

எங்கள் ஆய்வகத்தில் இந்திய ராணுவத்திற்குத் தேவையான குண்டு துளைக்காத ஆடைகள் மட்டும் தலைக்கவசத்தை மேம்படுத்தக்கூடிய ஆய்வுகள் நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்த காலம் அது. ஆய்வு நிதி அளித்திருந்த மத்திய அரசின் பாதுகாப்பு நிறுவனத்தின் சார்பில் மூன்று மாதத்திற்கு ஒருமுறை பிராஜக்ட் டைரக்டர் நேரில் வந்து ஆய்வு செய்வார். அந்த வார ஞாயிறு முக்கியமான சோதனை செய்ய வேண்டிய நாள். அதற்கு முன்னால் பொருளின் தன்மை, இயந்திரவியல் பண்புகள் என எல்லாவித சோதனைகளும் முடிந்திருந்தன. கடைசியாக ரியல் லைப் டெஸ்ட். ஆள் சந்தடியில்லாத ஒரு பிரதேசத்தை தேர்வு செய்திருந்தோம். வேறொன்றுமில்லை, போர்க்களத்தில் பயன்படுத்தப்படும் இயந்திரத் துப்பாக்கிகளால் நாங்கள் தயாரித்த ஆடைகள், தலைக்கவசத்தை சுட்டு பரிசோதிப்பார்கள். எப்படி தாங்குகிறது என. பொருளின் எடையும் குறைவாக இருக்க வேண்டும். தாங்குதிறனும் சிறப்பாக இருக்க வேண்டும் என்பதே எங்கள் ஆய்வு. இதற்காக பலவித காம்போசிட்களை உபயோகப்படுத்தி இருந்தோம்.

அந்த நாளும் வந்தது. சென்னையில் உள்ள ஒரு ராணுவ மையத்தில் இருந்து இயந்திரத் துப்பாக்கிகளும் வந்திறங்கின. சில சோதனைகளுக்குப் பிறகு பிராஜக்ட் டைரக்டரிடம், இது இந்த மெட்டீரியல், இந்த காம்போசிசன், இவ்வளவு கியூரிங் டைம், டென்சைல் இவ்வளவு இருந்தது, பிரிட்டில் அதிகமா இருக்கு, டப்னெஸ் குறைவு, அதனால இதை மாற்றி ட்ரை செய்தோம் என அவரிடம் தெரிவித்துக் கொண்டிருந்தேன். பின் மதிய உணவு நேரத்திலும் விவாதம் நடந்து கொண்டேயிருந்தது, திரும்பவும் பீல்டுக்கு வரும்பொழுது ஒரு ஆசை வந்தது. பிரபலமான ஏ கே 47ஐ தூக்கிப் பார்க்க வேண்டும் என. அவரிடம் சொன்ன உடன் சிரித்துக் கொண்டே கோ அஹேட் என்றார். 

ஏழெட்டு துப்பாக்கிகள் இருந்தன. தூக்குறது தூக்குறோம் நல்ல பீஸா தூக்குவோம் என்று தேடிப்பிடித்து ஒன்றை எடுத்து தூக்கிப் பார்த்தேன். அவர் சிரித்தார். எதற்கு என்று கேட்டேன். யாரை அழைத்து வந்து உங்களுக்குப் பிடித்த ஒன்றை இதில் இருந்து எடுங்கள் என்று சொன்னாலும் இதைத்தான் எடுப்பார்கள், என்ன விசேஷம் என்றால் இதுதான் இருப்பதிலேயே பழையது என்றார். இது ஒரிஜினல் ரஷ்யன் மேக். மீதம் எல்லாம் நாம் அவர்களிடம் டிசைன் வாங்கித் தயாரித்தது என்றார். ஆச்சரியத்துடன் அதை திருப்பி திருப்பி பார்த்துக் கொண்டிருந்த என்னிடம் இதென்ன பிரமாதம் முதன் முதலில் 47ல் தயாரிக்கப்பட்ட ஏ கே 47 களே இன்னும் நன்றாய்த்தான் உள்ளன என்றார். பின்னர் பேச்சு ரஷ்யன் டெக்னாலஜி பற்றி திரும்பியது. ரஷ்யர்களிடம் இருந்து நாம் வாங்கிய துப்பாக்கிகள், பீரங்கிகள் எல்லாமே நம்மை எந்த சூழ்நிலையிலும் கைவிடாதவை என்றார். ரஷ்ய டாங்குகளில் 12 ஸ்பீட் கியர் பாக்ஸ் ஒன்று இருக்குமாம். அது ஹைட்ராலிக் கியர் பாக்ஸ். முக்கால் படி உழக்கு பார்த்திருக்கிறீர்களா அந்த அளவில் தான் இருக்குமாம். சிக்கலாக வடிவமைக்கப்பட்ட ஏகப்பட்ட போர்ட்கள் கொண்டது அது. அந்த டிசைன் முடிந்ததும் அந்த பொறியாளருக்கு மனச்சிதைவே வந்துவிட்டதாம். பயிற்சி முடிந்து வரும் டிரைனி ஆபிசர்கள் அந்த டேங்கில் பர்ஸ்ட் கியர் போட்டால் தான் அவரை ஆபிசராகவே ஏற்றுக் கொள்வார்களாம். உடல் உறுதியும் வேண்டும், இலாவகமும், டைமிங் சென்ஸும் வேண்டும் அதற்கு, 

ரஷ்யத் துப்பாக்கிகளின் நீடித்த உழைப்பிற்கு முக்கிய காரணம் அவர்களது மெட்டலர்ஜி. நம் இந்தியப் உலோகங்களை, ஒரு உபயோகத்திற்கு என்றால் என்ன இயந்திரவியல் பண்புகள் தேவையோ அதற்கேற்ப தயாரிப்பார்கள். ஆனால் ரஷ்யர்கள் அதன் மைக்ரோ ஸ்ட்ரக்ட்சர் வரை யோசிப்பார்கள். மூலக்கூறுகள் எப்படி விரவி இருக்க வேண்டும், அதற்கு எப்படி வெப்ப்படுத்தி குளிர்விக்க வேண்டும் என அடிவரை போவார்கள். நாம் அவர்களுடைய டிசைனை வாங்கி அப்படியே தயாரித்தாலும் அவர்களின் தரத்தை நெருங்க முடியாததற்கு இதுவும் ஒரு காரணம். அவர்களின் குளிர் காலம் உலகறிந்தது. அந்த சூழலிலும் ஒரு மைக்ரான் அளவு கூட உலோகம் சுருங்கிவிடக் கூடாது எனத் திட்டமிடுவார்கள். அந்த அளவு நுணுக்கமாக போவதால் நம் எல்லையில் நிலவும் குளிரை எளிதாக சமாளிக்கும் அவர்கள் இயந்திரங்கள்.

நான் கூட கல்லூரியில் படிக்கும்போது நினைப்பதுண்டு. அமெரிக்க, ஜப்பானிய, ஜெர்மானிய பொருட்கள் நம்மிடையே அதிகம் புழங்குகின்றன. ஆனால் ரஷ்யத்தயாரிப்புகள் என்று எதுவும் நாம் உபயோகப்படுத்தியதில்லையே என. எங்கள் தெருவில் எஸ் யூ சி ஐ என்ற கம்யூனிச உறுப்பு அமைப்பின் அலுவலகம் இருந்தது. 80களில் அங்கு ரஷ்யப் புத்தகங்கள் வரும். டபுள் டெம்மி சைஸில் இருக்கும் அந்தப் புத்தகத்தின் தாள்களைத்தான் கட்டுரை நோட்டு தவிர மற்ற அனைத்திற்கும் அட்டை போட பயன்படுத்துவேன். நான் அறிந்து உபயோகப்படுத்திய ரஷ்யத் தயாரிப்பு என்றால் அது ஒன்றுதான். அந்த புத்தகங்களை சொந்தக்கார பையன்கள் அடுத்த ஆண்டு வாங்கி உபயோகித்தாலும் அட்டை கிழியாமல், மங்காமல் இருக்கும். அவையெல்லாம் வர்ஜின் பேப்பர்கள். நேரடியாக மரக்கூழில் செய்யப்படுவது. இப்போது நாம் உபயோகிக்கும் காகிதங்கள் பெரும்பாலும் இந்த வர்ஜின் காகிதம், வைக்கோல் போன்றவற்றை அரைத்து தயாரிப்பது. அந்த பேப்பர் தவிர ரஷ்யத் தயாரிப்பு எதுவும் உபயோகப்படுத்தியதில்லை. மது அருந்தும் பழக்கமிருந்தால் வோட்கா உபயோகித்திருக்கலாம். பின்னர் நான் கோவையில் ஒரு பம்ப் நிறுவனத்தில் பணியாற்றிய போதுதான் ரஷ்யத் தயாரிப்புகள் நம்மிடையே அதிகம் புழங்காததன் காரணம் அறிய முடிந்தது. அந்நிறுவனத்தின் டிசைன் பிரிவில் இருந்த போது, ஒரு பம்ப் டிசைனில் பிரச்சினை வந்தது. வழக்கமான போல்ட் போட்டால் பம்பின் மேல் மூடி டிசைனை மாற்றியாக வேண்டிய கட்டாயம். ஏற்கனவே அதற்கான டை எல்லாமே தயாராக இருந்தது. அந்த டிசைன் தான் நல்ல லுக்காக இருக்கிறது என எல்லோரும் ஏற்றுக்கொண்ட டிசைனும் ஆகும். உடனே நான் ஒரு யோசனை சொன்னேன். நார்மல் போல்ட்டுக்கு பதிலாக அலன் போல்ட் போடலாம் என்று (அதனுடைய தலை அளவு வழக்கமான போல்டை விட குறைவாக இருக்கும்). உடனே என மேனேஜர், நீ பிராக்டிகலா யோசிக்க மாட்டேன் என்கிறாய் என்றார். நம்ம பம்ப் கிராமப்பகுதிகளில் அதிகம் விற்கும். அங்க ஒரு ரிப்பேர்னா அவங்களே பார்ப்பாங்க, இல்லேன்னா ஒரு மெக்கானிக்க கூப்பிடுவாங்க, அவங்ககிட்ட இந்த அலன் கீ எல்லாம் இருக்காது (அலன் போல்டை திருக உதவுவது) நம்மளத் திட்டுவான். அடுத்த ஆள் யோசனை கேட்டா அத வாங்காதேம்பான். நம்ம பம்ப் சின்னப்பிள்ள கூட கழட்டி மாட்டுற மாதிரி இருக்கணும் என்றார். 

எழுபதுகளில் அளவைகள் எல்லாம் உலகம் முழுவதும் ஒரே மாதிரி இருக்க வேண்டும் என்பதற்காக எஸ் ஐ யூனிட் சிஸ்டம் கொண்டுவரப்பட்டது. இப்போது ஸ்மார்ட் போன் சார்ஜர்கள் எல்லாம் ஒரே மாதிரியாக மாற்றப்பட்டதை இதற்கு உதாரணத்திற்கு எடுத்துக் கொள்ளலாம். இங்கிலாந்து உள்ளிட்ட ஐரோப்பிய நாடுகளில் பயன்படுத்தப்பட்ட அடி, பவுண்ட், இஞ்ச் முறை இன்னுமே உலகம் முழுவதும் சில இயந்திரங்களில் பயன்படுத்தப்படுகிறது என்றாலும் (காற்றழுத்தம் – பி எஸ் ஐ – பவுண்ட்ஸ் பெர் ஸ்கொட்யர் இஞ்ச்) பெரும்பாலும் அவர்களும் எஸ் ஐ யூனிட்டிற்கு மாறிவிட்டார்கள். ஆனால் இரும்புத்திரை நாடான அப்போதைய ரஷ்யா தன் தயாரிப்புகளை உலகம் முழுவதிற்கும் பொதுவான அளவீடுகளில் தயார் செய்யவில்லை. பொது மக்களிடம் நேரடியாகப் புழங்கும் ஒன்றிற்கு மாற்று உபகரணங்கள் அரிதாக இருந்தால் அது எடுபடாது. இன்னொன்று அவர்கள் பெரிதாக எந்த சந்தையையும் குறி வைக்கவில்லை. அவர்கள் கம்யூனிச சிந்தனையும் அதற்கு ஒரு காரணம். அவர்கள் குறி வைத்தது பாதுகாப்பும் சம்பந்தப்பட்ட இயந்திரங்களே. அதற்கான வருமானமும் அதிகம். 

மெக்கானிக்கல், சிவில் பொறியாளர்களுக்கு அடிப்படையான சப்ஜெக்ட் என்பது ஸ்ட்ரெந்த் ஆப் மெட்டீரியல்ஸ். ஸ்டீபன் டிமோஷன்கோவ் என்ற ரஷ்யர் எழுதிய ஸ்ட்ரெந்த் ஆப் மெட்டீரியல்ஸ் புத்தகம் மிகப் பிரபலமானது. நாங்கள் கிண்டலாகச் சொல்வோம். தஸ்தவேஸ்கியும் டிமோஷன் கோவும் படிச்சாப் போதும். ஒன்னு வாழ்க்கைக்கு இன்னொன்னு பிழைப்புக்கு என்று. அந்த அளவிற்கு பொறியியல் பின்புலமிருந்தும் மெட்டலர்ஜியில் பிஸ்தாக்களாய் இருந்தும் ஒரு ரஷ்யன் காரோ, பைக்கோ நம்மிடையே புழங்காததற்கு காரணம் அவர்கள் தங்கள் எல்லையை பாதுகாப்பு உபகரணங்கள் என்று சுருக்கிக்கொண்டதும் பொது உடைமைச் சிந்தனையும் காரணம் எனலாம். 
ஆனால் அதே பொது உடைமை சிந்தனை கொண்ட சீனர்கள் பொருளாதாரமே பலம் என்று களத்தில் இறங்கிவிட்டார்கள். 

செர்னோபில் அணு உலை விபத்து ஏற்பட்டும் கூடங்குளத்தில் அவர்களது தொழில்நுட்பத்தில் நம்பி இறங்குகிறோம் என்றால் ரஷ்ய டெக்னாலஜியில் நாம் நம்பிக்கை வைத்திருப்பது தான். ஆனால் என்ன எல்லா ஸ்பேர் பார்ட்ஸும் அங்கிருந்து தான் வரவேண்டும்.

இன்னொரு ரஷ்யப் பொருளை உபயோகிக்க எவ்வளவு காலம் ஆகுமோ?