மகேஸ்

அப்போது நான் ஏழாம் வகுப்பு படித்துக் கொண்டிருந்தேன். என் அத்தைப் பெண்ணான மகேஸ் என அழைக்கப்படும் மகேஸ்வரி பத்தாம் வகுப்பு படித்துக் கொண்டிருந்தாள். என் அம்மாவுக்கும், அத்தைக்கும் பனிப்போர் நிலவி வந்ததால் அடுத்த தெருவில் இருந்தாலும் அவர்கள் வீட்டுடன் இரண்டு மூன்று வருடங்களாக போக்கு வரத்து இல்லாமல் இருந்து வந்தது.

வேண்டுதல் காரணமாக நாங்கள் திருப்பதி சென்று வந்த பின்னர், என் தந்தை என்னை அழைத்து அரை லட்டையும், நாலு கருப்புக் கயிறையும் கொடுத்து மகேஸ் வீட்டில் போய் கொடுத்து விட்டுவா என்று அனுப்பி வைத்தார். அவர்கள் வீட்டிற்க்குள் நுழைந்ததும், வாடா மருமகனே எங்க அதிசயமா இந்தப் பக்கம் வந்துருக்கே என்று அத்தை வரவேற்றாள்.

சத்தம் கேட்டு வெளியே வந்த மகேஸ், ஏம்மா இப்படி கிண்டல் பண்ணுறே என்று அவள் அம்மாவிடம் செல்லமாக கோபித்துக் கொண்டாள். அப்போதுதான் அவள் முகத்தை முழுதாக பார்த்தேன். என்ன ஒரு சாந்தமான முகம்? வார்த்தைகளால் விவரிக்கமுடியாத ஒரு அமைதி அவள் முகத்தில் குடி கொண்டிருந்தது. இந்த சம்பவத்திற்குப் பின் அவள் வீட்டிற்குள் அடிக்கடி தலை காட்டத் தொடங்கினேன்.

பள்ளியில் இன்ஸ்பெக்‌ஷன் நடைபெறப் போவதாகவும், எல்லா நோட்டு, புத்தகங்களையும் சரியாக வைத்துக் கொள்ளுமாறு கிளாஸ் டீச்சர் அறிவித்து விட்டு சென்றார். எனக்கு உடனே என் டிராயிங் நோட்டை நினைத்து பயம் வந்தது. ராமதாஸை தேர்தலின் போது கூட்டணி மாறக்கூடாது என்று சொன்னால் எந்தளவுக்கு கஷ்டப்படுவாரோ அந்த அளவுக்கு கஷ்டம் எனக்கு டிராயிங்.

மகேஸும் ராமதாஸைப் போலத்தான். அவர் எப்படி இருக்கும் ஆறு சதவீத ஓட்டுக்களை மட்டும் வைத்துக் கொண்டு கூட்டணி உதவியுடன் தேவையான சீட்களை ஜெயிக்கிறாரோ அதுபோல மகேஸும் தன் சுமாரான படிப்பை வைத்துக்கொண்டு அழகான ஹேண்ட் ரைட்டிங், படம் வரையும் திறமையைக் கொண்டு பாஸ் மார்க்கை வாங்கி தப்பித்து விடுவாள்.

அன்று சாயங்காலம் டிராயிங் நோட்டைத் தூக்கிக் கொண்டு அவளைச் சரணடைந்தேன். எப்போதும் எங்கள் சந்திப்பு வீட்டு ஹாலில் தான் நடக்கும். அது போக இருக்கும் ஒரு ரூம் அவளுக்கென பிரத்யேகமாக அவள் வீட்டாரால் ஒதுக்கப் பட்டிருந்தது. மகேஸின் அண்ணன் கல்லூரி விடுதியில் படித்துக் கொண்டிருந்தான். வாடா டேபிள்ல வச்சு படம் வரைஞ்சு தர்றேன் என ரூமுக்குள் அழைத்துச் சென்றாள். சாதாரண டேபிள், சிங்கிள் காட் பெட், ஒரு பேன் இவை மட்டுமே அங்கிருந்த மதிப்பான பொருட்கள். ஆனால் அவற்றை வைத்து அந்த ரூமையே நந்தவனமாக மாற்றியிருந்தாள். ஏராளமான கை வேலைப்பாடுகள். அவள் ஆர்ட் டைரெக்டர் ஆனால் தோட்டா தரணி, சாபு சிரில் எல்லோரும் பீல்ட் அவுட்தான். அவள் பாட புத்தகங்களின் அட்டையில் கூட பூக்களின் படங்களை வைத்து அதன் மேல் ட்ரான்ஸ்பரண்ட் பாலித்தின் ஷீட்டால் அட்டை போட்டு ஸ்டேப்ளர் பண்ணியிருந்தாள்.

கடவுள் பக்தியிலும் அவள் சளைத்தவள் இல்லை. வியாழன் அன்று தட்சிணாமூர்த்தி, சனிக்கிழமை ஹயகீரிவர் என படிப்புக்கான ஸ்பெஷலிஸ்ட் கடவுள்களின் தீவிர பக்தை.

பத்தாம் வகுப்பு பொதுத் தேர்வு தொடங்கியது. அதுவரை மேக்கப் போடாமல் வெளியே வராத எங்கள் தெருப் பெண்கள்கூட பொதுத் தேர்வு என்றதும் தங்கள் சுயரூபத்தை காட்டினார்கள். யூனிபார்மை மாட்டி, பரபரவென தலையை சீவி, அவதி அவதியாக சாப்பிட்டுவிட்டு தேர்வுக்கு ஓடினார்கள். அப்போது நினைத்துக் கொண்டேன், நாம் யாரையாவது காதலிக்க நினைத்தால் சாதரண நேரத்தில் பார்த்து ஏமாந்து விடக்கூடாது. டென்த்தோ, டுவெல்த்தோ எக்சாமுக்கு அவங்க போகும் போது பார்த்து விட்டுத் தான் முடிவு செய்யவேண்டும் என்று.

ஆனால் மகேஸ் கிளம்பிப் போன அழகு இருக்கிறதே?. தினமும் எப்படி நேர்த்தியான இரட்டை சடை போட்டு, நெருக்கமாக கட்டிய மல்லிகைப்பூவை சூடி பதறாமல் நடந்து போவாளோ அதே மாதிதான் போனாள். எந்த வித அனாவசிய பரபரப்பும் இல்லை. என் பெரியப்பா பையன் கூட அவளை கிண்டல் செய்வான். அவ நடந்து போகும் போது பக்கத்துல இடி விழுந்தாக்கூட அலட்டிக்காம லேசா தலையைத் திருப்பி ஓரக்கண்ணுல தான் பார்ப்பா என்று.

பத்தாம் வகுப்பு தேர்வு முடிந்தது. ராமதாஸ் எப்படி தனக்கு சாதகமான தொகுதியில் மட்டும் நிற்பாரோ அதுபோல தனக்கேற்ற வொக்கேஷனல் குரூப்பை தேர்ந்தெடுத்து படிப்பைத் தொடர்ந்தாள் மகேஸ். தட்டின் நடுவில் சாப்பாட்டை வைத்து சாப்பிட வேண்டும், நடக்கும் போது அடுத்தடுத்த எட்டு ஒரே நேர்கோட்டில் வரவேண்டும் என என்னை திருத்திக் கொண்டே இருப்பாள்.

நான் கல்லூரி முதலாமாண்டு நுழைந்த நேரத்தில் அவள் படிப்பை முடித்திருந்தாள். உறவினர் வீட்டுத் திருமணம் ஒன்றில் அவள் பின்னாலேயே சுற்றிக் கொண்டிருந்தேன். மதிய சாப்பாட்டுக்குப் பின் பெண்கள் அனைவரும் சேர்களை எடுத்து வட்டமாகப் போட்டுக் கொண்டு அல்லி தர்பார் நடத்திக் கொண்டிருந்தார்கள்.


என்னை கவனித்திருந்த அத்தைப்பாட்டி ஒருத்தி என்னை அழைத்து, “என்னடா அவ பின்னாடியே சுத்திக்கிட்டிருக்க” என்று விசாரணையை ஆரம்பித்தாள். எனக்கு உதவிக்கு வந்த என் பெரியம்மா, “அவ இவனைக்காட்டிலும் மூப்பு, சும்மா பேசிக்கிட்டு இருக்கான்” என பதிலளித்தாள்.

அப்போது என் பாட்டி ”அதனாலென்ன, பொண்ணு எத்தனை வயசு மூப்போ அத்தனை முத்த, கட்டிக்கப் போறா ஆம்பிளை முழுங்கிட்டா சரியாப் போயிடும்னு சாஸ்திரம் இருக்கு” என்றாள். எல்லோரும் சிரித்தனர்.

பின்னர் மகேஸுக்கு மாப்பிள்ளை பார்ப்பதாக செய்தி வந்தது. எழுத்தறிவில்லாத ஊமை கண்ட கனவாக என் காதல் இருந்தது. மகேஸ் திருமணத்திற்கு செல்ல மனமில்லாமல் வீட்டிலேயே இருந்து கொண்டேன்.

இப்போது எனக்கும் திருமணம் ஆகி விட்டது. பொருளாதார பற்றாக்குறையாலும், ஈகோவாலும் வீட்டில் பிரச்சினை ஏற்பட்டு மன அழுத்தம் அதிகரிக்கும் போதெல்லாம் நான் செய்வது ஒன்றுதான். ஏதாவது புத்தகத்தை எடுத்துக் கொண்டு பார்க்கிலோ, பார்க் மூடியிருந்தால் ஏதாவது பஸ் ஸ்டாப்பிலோ அமர்ந்து படித்துக் கொண்டிருப்பேன்.

அந்த சமயங்களில் நினைப்பதுண்டு “பேசாம மூணு முத்த முழுங்கியிருக்கலாம்”