நெத்தியடி

தகவல் புரட்சியால் அதிகமாக பாதிக்கப்பட்ட பத்து பேர்களை கணக்கெடுத்தால் எனக்கு அதில் ஒரு இடம் நிச்சயம் இருக்கும். எனக்கு முந்தைய செட்டில் பி காம் முடித்து கம்பெனியில் சின்ன வேலை பார்த்தாலும் பெண் கிடைத்தது. இப்பல்லாம் தரகர் கூட ஜாதகத்தை வாங்க மாட்டேங்கிறார். நான் ஒன்னும் டாடா பேமிலியிலயோ இல்லை தமன்னா பேமிலியிலயோ பொண்ணு வேணுமின்னு கேட்கலை. போனா வந்தா கறி சோறு ஆக்கிப்போட்டு, தீபாவளி பொங்கலுக்கு புள்ள குட்டிகளுக்கு சட்டை எடுத்துக்குடுக்குற அளவுக்கு காசு இருக்குறவங்க இருந்தா போதும். நின்னா நெத்தியில முத்தம் குடுக்குற உயரம், துணிக்கடைக்கு போனா கஷ்டமில்லாம சேலை எடுக்குற மாதிரி கலர், தூங்கி எந்திரிச்சுவந்தாலும் சகிக்கிற மாதிரி முகம் இருந்தா போதும்னு பார்த்தா, எனக்குத்தான் வயசு ஏறிக்கிட்டே போகுது.
இன்னோரு கஷ்டம் இந்த செல்போனு. எங்க எழவு விழுந்தாலும் போன அடிச்சுடுறாங்க. முன்னல்லாம் தந்திதான் வரும். ரொம்ப லேட்டா கிடச்சது, அவசர வேலையா வெளிய போயிட்டேன் அப்புறம்தான் தெரிஞ்சுச்சுன்னு புருடா விடலாம். இப்போ எழவு விழுந்தது அடுத்த வீட்டுக்காரனுக்கு தெரியுறதுக்குள்ள அமெரிக்காவுக்கே தெரிஞ்சுருது. நாளைக்கு புத்தக கண்காட்சிக்கு போயி என்னல்லாம் வாங்கலாம்னு ரூம்மேட் கிட்ட பேசிக்கிட்டு இருக்கும்போது ஊர்ல இருந்து வந்துருச்சு மாமா போயிட்ட நியூஸு. பொண்ண குடுக்க மாட்டேங்கிறாங்க, பொணத்த மட்டும் தூக்கச்சொல்லுவாங்க.
ஆறு மணிநேர ட்ராவல், ஏதாச்சும் மொக்கப் படத்த போட்டு வெறுப்பேத்திட்டாங்கண்ணா என்னா பண்றதுன்னு ரூம்ல கிடந்த புக்கெல்லாம் எடுத்து பேக்ல வச்சு கிளம்பிட்டேன். போற வழில ஐடிகாரன பார்த்தாலே வயிறு எரியுது. பீல்ட் அவுட்டாயிரும்கிறாங்க ஆனா இன்னும் பளபளப்பாத் தானய்யா அலையுறாங்க. சரியா தூக்குறதுக்கு முன்னாடியே போயாச்சு.மாமன் மகன் நல்லா செலவழிச்சுக்கிட்டு இருந்தான். மயானத்துல கோட்டி கேட்ட காசவிட சேர்த்து கொடுத்தான். டேய் இதென்ன திருப்பதியா? ஆஹா மனனெறைவா செய்யுறாங்களே, இவிங்க குடும்பம் அடிக்கடி வந்து போகணுமின்னு அவன் நினச்சுறப் போறாண்டா. அடங்குடா.
காரியம்லாம் முடிஞ்சுச்சு. வழக்கம் போல அம்மா, அப்பாவிடம் "பார்த்தீங்களா, எவ்வளோ செலவு ஆகுதுன்னு?, வேலை பார்த்தப்பவே ஒழுங்கா சேத்திருந்தா? இவனையாச்சும் இஞ்சினியருக்க படிக்க வையுங்கண்ணே. டொனேஷன் குடுக்க மாட்டேன்னு நிமிந்துக்கிட்டீங்க. முப்பது ஆகப்போகுது எங்கயாச்சும் முன்னாடி நிக்க முடியுதா இவனால?" என்று அர்ச்சனையை தொடங்க மௌனமாயிருந்தார் அப்பா. ஏம்மா, விடும்மா அவர, ரிட்டயரான காலத்துல நிம்மதியா இருக்க விடும்மா என்று அடக்கிவிட்டு கிளம்பினேன்.
பக்கத்தில் 45 வயது ஆள் உட்கார பஸ் கிளம்பியது. தம்பி சென்னைக்கா என ஆரம்பித்தார். போச்சுடா என்றது என் மனம்.

எங்க வேலை பார்க்குறீங்க?

பிரைவேட்ல தான் (என்னா பொண்ணா குடுக்கப்போற?)

அப்பா?

அவரு ஆர் டி ஓ. இப்ப ரிட்டயர் ஆயிட்டாரு.

நல்ல வருமானமில்ல?

இல்லிங்க. பொழைக்கத் தெரியாதவரு. ஸ்ட்ரைட் பார்வர்ட். (நல்லா சம்பாதிச்சு இருந்தா ஏண்டா நான் இந்த பஸ்ல வர்றேன்?)

தாத்தா வசதியானவரா தம்பி? அப்பதான் நம்மாளுக இப்படி இருப்பாங்க.

பெரிசா இல்ல. இருவது ஏக்கர் இருந்துச்சு. எங்கப்பா கூட பொறந்தவங்க மூணு தங்கச்சி. எங்கப்பா முட்டாத்தனமா எல்லாரும் சமம்னு பங்கிக் கொடுத்துட்டாரு. எங்கப்பா பங்குலயும் இப்ப என் அக்கா,தங்கச்சிக்கும் பங்கு வேற.

என்னடா விட்டா இந்தாளு நம்மளை ரொம்ப காச்சிடுவானோன்னு. பேக்ல இருந்து உயிர்மையை எடுத்து படிக்க ஆரம்பிச்சேன். அந்தாளும் லஜ்ஜையில்லாமல் வேற ஏதும் புக் இருக்கா என கேட்க, என் மனம் தொலைஞ்சடா மகனே என மகிழ்ச்சியில் எடுத்துக் கொடுத்தது "பின் நவீனம்- ஒரு அறிமுகம், பூக்கோ,தெரிதா -அறிமுகப் புத்தகம்"

அரை மணி நேரம் கழித்து, அவர் யாருங்க இவங்கெல்லாம், அதென்ன பின்னவீனத்துவம்னு கேட்க நான் ஆரம்பித்தேன்.
"இவங்கெல்லாம் எது சரியானதுன்னு மக்கள் செய்யுறாங்களோ அத உடைச்சு உண்மையிலேயே எது சரியானதுன்னு நமக்கு காட்டுறவங்க, சராசரி ஆளுங்க மாதிரி இருக்கமாட்டாங்க"

ஓ உங்கப்பா மாதிரிங்களா தம்பி?