தமிழ் சினிமாவில் நெஞ்சை தொட்ட உணவு உண்ணும் காட்சிகள்

தமிழ் சினிமாவில் உணவு உண்ணும் காட்சிகளை பெரும்பாலும் ஒரு குடும்பத்தின் பொருளாதார சூழலை காட்டவும், கட்டுக்கோப்பான கூட்டுக்குடும்பம் என்பதைக்காட்டவும் உபயோகப்படுத்துவார்கள். நகைச்சுவைக்காகவும் பல காட்சிகள் வைக்கப்பட்டிருக்கும். இவை தவிர நெஞ்சைத்தொடும் அளவுக்கு பல காட்சிகள் அமைந்துள்ளன. அவற்றில் சிலவற்றை பார்ப்போம்.

முதல் மரியாதை

ஊர் பெரிய மனிதர், அவருக்கும் அவர் மனைவிக்கும் கட்டாய கல்யானத்தாலும், மனைவியின் முன் நடத்தையாலும் பிரச்சினை. அவ்வூருக்கு பஞ்சம் பிழைக்க வந்த இளம்பெண். அப்பெண்ணுக்கும்,பெரிய மனிதருக்கும் இடையில் ஏற்படும் நுட்பமான காதல். ஒரு நாள் மழையின் காரணமாக இளம்பெண்ணின் குடிசையில் ஒதுங்குகிறார், அப்போது அவள் மீன்குழம்பு சாப்பிட்டுக்கொண்டுருக்கிறாள். அவள் வற்புறுத்த இவருக்கும் ஆசை. சம்மதிக்கிறார். உடனே அவள் தன் கையை கழுவிவிட்டு இவருக்கு உணவு பரிமாறுகிறாள். அப்பொது தன் மனைவி மூக்கு சிந்திய கையுடன் அலட்சியமாக பரிமாறுவது கண்ணில் தோன்றுகிறது. சுவையில் மனமயங்கி சொல்கிறார். " அப்படியே என் ஆத்தா வைச்சது போலவே இருக்கு, அவளும் இப்படித்தான் எனக்கு உறைக்குமேன்னு ரெண்டே ரெண்டு முளகாய கிள்ளிப்போட்டு வைப்பா". என்று சொல்லி ஆசையுடன் சாப்பிடுகிறார். அவள் இன்னும் கொடுக்க கூச்சம் தடுக்க "உனக்காததான் சாப்பிடுறேன் ஆமா" என்று சொல்லி நடிகர் திலகம் சிவாஜி சாப்பிடும் போது தியேட்டரில் பலரின் கண்களில் கண்ணீர். மிக சிறப்பாக அமைகப்பட்ட காட்சி அது.

வறுமையின் நிறம் சிகப்பு

வேலை இல்லா பட்டதாரிகள், தங்கள் வீட்டுக்கு வந்த இளம்பெண்ணிடம் தங்கள் வறுமையை மறைப்பதற்காக சாப்பிடுவது போல் நாடகமாடுகிறார்கள். அதை உணர்ந்த அவள் தன் வீட்டீற்கு சாப்பிட அழைக்கிறாள். சமைக்கும் போது அவர்கள் முகத்தில் அப்படி ஒரு பிரகாசம். சமையல் முடியும் போது தான் தெரிகிறது, அவளது பாட்டி இறந்தது. கண்ணீருடன் எழுகிறார்கள். பாட்டி இறந்ததற்கா? இல்லை இப்போது இறந்ததற்கா? கமல், எஸ் வி சேகர், தீலீப், ஸ்ரீதேவி அசத்திய இந்த காட்சியும் நெஞ்சை தொட்ட ஒன்று.

புது வசந்தம்

சினிமா ஆசையுடன் வந்து தெருவில் பாடி பிழைத்துக்கொண்டிருப்பவர்கள். அவர்கள் வாழ்க்கையில் புது வசந்தமாய் நுழைகிறாள் ஒரு பெண். ஒருநாள் சாப்பிட இலை இல்லாததால் நிலாச்சோறு சாப்பிடுகிறார்கள். அப்போது ஒருவன் கண்ணில் மட்டும் கண்ணீர், காரணம் சொல்கிறான் " எனக்கு நிலாச்சோறு சாப்பிடனும்னு ரொம்ப ஆசை. என் வாழ்க்கை பூராம் நிலா இருந்துச்சு, ஆனா சோறு தான் இல்லை. சார்லி கலக்கிய காட்சி இது.

வீரப்பதக்கம்

வேளை நிறுத்தத்தால் தொழிலாளியின் குடும்பம் பட்டினி. அவன் மனம் வெறுத்ததைப் பார்த்து உடன் இருந்த சகாக்கள் பணம் திரட்டி அவன் குடும்பத்திற்கு பிரியாணி வாங்கிச்செல்கிறார்கள். அதற்குள் பசி தாங்காத அவன் குடும்பத்தார் தற்கொலை செய்துகொள்கிறார்கள். குடும்பத்தலைவனாக மணிவண்ணன் நம்மை அழ வைத்துவிடுவார்.

தேவர் மகன்

இருகுடும்பப் பகை. கண்மாய் உடைக்கப்பட்டு பலர் வீடிழக்கிறார்கள். இந்த சண்டை பிடிக்காமல் வெளியூர் செல்லவிருந்த நல்லவரின் மகன் மனம் மாறி அவருடன் இருக்க தலைப்படுகிறான். அவர் அப்போது சாப்பிடச் சொல்ல மறுக்கிறான். அப்பொது அவர் கண்மாய் வெள்ளத்தால் ஒரு குழந்தையை இழந்து சோகத்தோடு சாப்பிட்டுக்கொண்டிருக்கும் பெண்னைக் காட்டி சொல்கிறார் " குழந்தையை பறிகொடுத்தவ, ஏன் சாப்பிடுறா?. இன்னோரு குழந்தையை காப்பத்தனுமே? அதுக்குத்தான். நாம தெம்பா இருந்தாத்தான் நம்மளை நம்பி இருக்குறவங்களை காப்பாத்த முடியும்?" கமலின் அருமையான வசனமும், சிவாஜியின் இயல்பான நடிப்பும் இதில் நம்மை உருக்கிவிடும்.


நட்புக்காக

நண்பனும் முதலாளியுமானவனின் குடும்ப மானத்திற்காக சிறை சென்று மீண்டு வருகிறான். அது அவன் மகனுக்கும் தெரியாது. மகனோ எஜமான விசுவாசத்தில் தந்தையையும் மிஞ்சியவன். சிறை மீண்டவன் தாய் கையால் சாப்பிட விழைகிறான. ஆனால் அவன் மகனோ தன் பாட்டியிடம் அவருக்கு சோறு போடாதே, என் முதலாளிக்க் துரோகம் செய்தவன் என்கிறான். வாய் வரை கொண்டு சென்ற சாப்பாட்டை, மகனின் விசுவாசம் கண்டு மகிழ்வோடு தட்டில் போட்டு விட்டு எழுகிறான்.

புதியபாதை

ரவுடியாக இருந்து திருந்தி வாழும் கணவன். வேலைக்கு போய்விட்டு பெரும் பசியோடு வருகிறான். உணவு குறைவாக இருக்கிறது. மனைவி கர்ப்பமாய் வேறு இருக்கிறார். என்ன இவ்வளவு மோசமா சமைச்சிருக்க? இதுக்கு தண்டனையா நீயே எல்லாத்தையும் சாப்பிடணும் என கட்டளையிட்டு விட்டு வெளியேறுகிறான். மனைவியோ அவர் சாப்பிடாத சாப்பாடு எனக்கெதற்கு என கொட்டி விடுகிறாள். பின் உண்மையறிந்து கணவன் பாசம் வியக்கிறாள்.

நந்தா

மகன் கொலைகாரன் என ஊர் தூற்றியதால், தாயே அவனை கொல்ல நினைக்கிறாள். சாப்பாட்டில் விஷம் கலந்து கொடுக்கிறாள். விஷம் கலந்தது எனத் தெரிந்தும் ஒன்றுமே சொல்லாமல் சாப்பிட்டு விட்டு, ரொம்ப வருசம் கழிச்சு உன் கையால சோறுமா, அதுதான் எதுவும் சொல்லாம சாப்பிட்டேன் என புன்முறுவலோடு சொல்கிறான் மகன்.


ஒண்ணா இருக்க கத்துக்கணும்

இதில் சுடுகாட்டில் வேளை செய்பவராக கவுண்டமணி, தன் மகன் நன்றாகப் படிக்க வேண்டும் என்று ஆசையுடன் வளர்ப்பார். அவன் பள்ளிக்கு கிளம்பும் போது நீ படிச்சு கலெக்டராகனும் நல்லா சாப்பிடு என்று பழைய சோறை பரிமாறுவார். அது பல்லி விழுந்த சோறு. அதனால் மகன் இறந்துவிட கவுண்டமணி ஒரு அரற்று அரற்றுவார், பார்ப்பவர் நெஞ்சம் உடைந்துவிடும். அவர் எவ்வளவு பெரிய குணச்சித்திர நடிகர் என்பதற்கு அந்த ஒரு காட்சி போதும்.