தமிழ்சினிமாவில் மேற்கு மாவட்டங்களின் சித்தரிப்பு

திரை விமர்சகர்களாலும், திரையுலகத்தினராலும், பொதுமக்களாலும் சமீப காலத்தில் ஒரு சேர பாராட்டப் பெற்ற திரைப்படங்களைப் பார்த்தோமேயானால் அவற்றில் பெரும் பாலான படங்கள் தென்மாவட்டங்களை களமாக கொண்ட படங்களேயாகும். காதல்,பருத்திவீரன், சுப்ரமணியபுரம், வெண்ணிலா கபடி குழு என மதுரையையும், மதுரையை சார்ந்த பகுதிகளையும் இயல்பாக சித்தரித்த படங்கள் நல்ல வரவேற்பைப் பெற்றன. பொதுவாக தமிழ்சினிமாவில் கிராமங்களை கதைக்களமாக கொண்ட படங்கள் தென் மற்றும் மேற்கு மாவட்ட கிராமங்களையே தொடர்ந்து சித்தரித்து வந்துள்ளன. மிக அரிதாகவே வட மாவட்டங்களையும், நாஞ்சில் நாடு எனப்படும் கன்னியாகுமரி, நாகர்கோவில் உள்ளிட்ட பகுதிகளையும் தமிழ் சினிம சித்தரித்து வந்துள்ளது.

வட மாவட்டங்களை சித்தரித்து மறுமலர்ச்சி, (வாட்டாகுடி) இரணியன் ஆகிய படங்கள் வெளிவந்தன. மறுமலர்ச்சி படத்தின் ஒளிப்பதிவாளரான தங்கர் பச்சான் இயக்குனரான பின் தான் இயக்கிய அழகி, சொல்ல மறந்த கதை, சிதம்பரத்தில் ஒரு அப்பாசாமி, ஒன்பது ரூபாய் நோட்டு, பள்ளிக்கூடம் ஆகிய படங்களை வடமாவட்ட பிண்ணனியில் இயக்கினார். முத்துக் குளிக்க வாரீயளா, நிலாவே வா, டும் டும் டும், கோவில் ஆகிய படங்கள் நாஞ்சில் நாட்டு பின்புலத்தில் எடுக்கப்பட்டாலும் அவை அம்மண்ணை இயல்பாக சித்தரித்தனவா என்பது கேள்விக்குறி.

நம் முன் உள்ள கேள்வி, மேற்கு மாவட்டங்களை அவற்றின் இயல்புடன் யதார்த்தமாக சித்தரித்து படங்கள் வந்துள்ளனவா?. ஏனெனில் 1990க்குப் பின் மேற்கு மாவட்ட பிண்ணனியில் ஏராளமான படங்கள் வந்துள்ளன. தேவராஜ், கே பாக்யராஜ், ஆர் சுந்தர்ராஜன், மணிவண்ணன், பாலு ஆனந்த், ஆர் வி உதயகுமார். அனுமோகன், சி ரங்கனாதன், ராஜகுமாரன் என பல இயக்குநர்கள் மேற்கு மாவட்டங்களில் இருந்து வந்துள்ளார்கள். இதுதவிர சென்னை வாசியான கே எஸ் ரவிகுமார், நெல்லைக்காரரான விகரமன் ஆகியோரும் மேற்கு மாவட்ட படங்களை ஈரோடு சௌந்தர் என்னும் வசனகர்த்தா உதவியுடன் இயக்கினார்கள்.

முதலில் மேற்கு மாவட்டங்களை அடிப்படையாக கொண்ட சில படங்களையும், பின்னர் அவை இம்மண்ணை யதார்த்தமாக சித்தரித்ததா, இல்லையா என்பதனையும் பார்ப்போம்.

மக்களைப் பெற்ற மகராசி (1957)

தமிழ் சினிமாவின் ஆரம்ப காலத்தில் வந்த புராண படங்கள் இலக்கண சுத்தமான வசனங்களால் நிரம்பியிருந்தது. பிராண நாதா போன்ற வசனங்களும் பெருமளவு உபயோகப்பட்டன. சமூக கருத்துடன் வெளிவந்த மேனகா, தியாக பூமி ஆகிய படங்களிலும் வட மொழி கலந்த தமிழே பேசப்பட்டது. 1947 ஆம் ஆண்டில் கருணாநிதி ராஜகுமாரி என்னும் திரைப்படம் மூலம் வசனகர்த்தாவாக அறிமுகமான பின் வட மொழி கலப்பில்லாத மையத் தமிழ் படங்களில் இடம் பெறத் தொடங்கியது. இதை மையத் தமிழ் என்று சொல்ல காரணம் இதில் இடம்பெற்ற வார்த்தைகள் மிகப் பொதுவானவை. இதில் எந்த வட்டார வழக்கும், இடுகுறிச் சொற்களும் இல்லாமல் இருந்தன. இச்சூழ்நிலையில் சோமு இயக்கத்தில் சிவாஜி கணேசன் நடித்த இந்தப் படத்தில் மேற்கு மாவட்ட வட்டார வழக்கு முதன் முதலில் பயன்படுத்தப் பட்டது. அதுவரை மையத்தமிழ் பேசி நடித்த சிவாஜி இதில் கொங்கு மொழியை பேசினார்.

சொத்துக்களை கவர்ந்து கொண்டு தங்கையை அண்ணன் விரட்டி விடுகிறான். தங்கையின் (கண்ணாம்பா) மகன் செங்கோடன் (சிவாஜி) மாமன் மீது கோபத்துடன் வளர்கிறான். மாமன் தன் மகனை பட்டணத்தில் படிக்க வைக்க, செங்கோடனும் தன் தங்கையை அங்கே படிக்க வைக்கிறான். குடும்ப பகையை மறந்த இளசுகள் காதலிக்கிறார்கள். இருவர் வீட்டிலும் எதிர்ப்பு. ஒருநாள் குளக்கரையில் பிணமாக ஒதுங்குகிறார்கள் காதலர்கள். எல்லோரும் கதற, நடிப்புத்தான் என எந்தரிக்கிறார்கள் காதலர்கள். இந்த இடத்தில் இன்னொரு திருப்பம். கண்ணாம்பா உயிர்தியாகம் செய்து மக்களைப் பெற்ற மகராசியாகிறார்.

மணப்பாறை மாடு கட்டி மாயவரம் ஏறு பூட்டி என்னும் அருமையான பாடல் இடம் பெற்ற திரைப்ப்டம் இது.

ரோசாப்பூ ரவிக்கைக்காரி (1979)

இயக்குனர்களின் பொற்காலமாக விளங்கிய பின் 70களில் வந்த முக்கிய திரைப்படம் இது. தேவராஜ் இயக்கி, இளையராஜா இசையமைத்த இந்தப் படம் சிவகுமாரின் 100ஆவது படம். சேலம் அருகிலுள்ள வண்டிச்சோலை கிராமத்தில் சுதந்திரம் கிடைத்த காலகட்டத்தில் நடந்த நிகழ்ச்சிகளை சொல்லிய படம் இது. செம்பட்டை (சிவகுமார்) ஊர் மக்களுக்கு தேவையான பொருட்களை வெளியூரில் இருந்து வாங்கி வந்து தந்து அதன் மூலம் வாழ்க்கை நடத்துபவன். அவனுக்கு பட்டணப் பெண் (தீபா) மனைவியாகிறாள். அந்தக் கிராமத்துக்கு வரும் வனத்துறை அதிகாரி (சிவசந்திரன்) தீபாவின் தந்தைக்கு அறிமுகமானவர் என்பதால் இருவருக்கும் பழக்கம் ஏற்படுகிறது. இது தொடர்ந்து ஊராருக்கும் தெரியவருகிறது. இதை தாங்க முடியாத செம்பட்டை தற்கொலை செய்து கொள்கிறான்.

இந்தப் படம் பல குறியீடுகளை கொண்ட படம். கிராமத்துக்கு பட்டணப் பெண் வருவதை ஊருக்கள் நாகரீகம் வருவதற்க்கு இணையாக கொள்ளலாம். அவள் மூலம் ஊருக்குள் ஏற்படும் மாற்றம், நாகரீகத்தால் ஏற்படும் மாற்றங்களிக் குறிக்கிறது. அந்த கால கட்டத்தை அருமையாக திரையில் பிரதிபலித்த இந்தப் படத்தில் வெத்தலை வெத்தலை வெத்தலையோ, என்னுள்ளே ஏதோ, உச்சி வகுந்தெடுத்து பிச்சிப் பூ வச்ச கிளி ஆகிய பாடல்கள் புகழ்பெற்றவை.

வாழ்க்கை சக்கரம் (1990)

மேற்கு மாவட்டத்தை சேர்ந்த சத்யராஜ், கவுண்டமணி முக்கிய வேடங்களில் நடிக்க அதே பகுதியைச் சேர்ந்த மணிவண்ணன் இயக்கிய படம். இந்தப் படம் வரதட்சிணை கொடுமையைப் பேசினாலும், அது மேற்கு மாவட்டத்தை கதைக்களமாக கொண்டும், அப்பகுதியில் உள்ள வழக்கோடும் கையாளப்பட்டது. சத்யராஜ் காவல்துறை துணை ஆய்வாளர். அவரது தந்தை தன் மகனுக்கு வசதியான இடத்தில் பெண் பார்க்கிறார். மணிவண்ணனின் மகள் கௌதமியை நிச்சயம் செய்கிறார்கள். இவர்கள் கேட்ட அதிக வரதட்சணையை திரட்ட மணிவண்ணன் மிகவும் சிரமப் படுகிறார். திருமண நாளன்று அதை அறிந்த சத்யராஜின் தந்தை திருமணம் வேண்டாம் என மறுக்கிறார். இதை அறிந்து கோபப்படும் சத்யராஜ், தன் தந்தையை சமாளித்து திருமணத்திற்க்கு அனைவரையும் அழைத்துக் கொண்டு செல்கிறார். செல்லும் பேருந்து விபத்துக்குள்ளாகிறது. இதை அறியாத மணிவண்ணன் மாப்பிள்ளை வீட்டார் வரவில்லையே என தற்கொலை செய்து கொள்கிறார்.

இதே போல் சத்யராஜ் மிகவும் மதிக்கும் ஊர் பெரியவர் விஜய கிருஷ்ண ராஜ், வாழ்ந்து கெட்டவர். அவர் தன் ஒரே மகளுக்கு மாப்பிள்ளை தேடுகிறார். சாதாரண நிலையில் இருப்போர் பெரிய வீடு என தயங்க, வசதியானவர்களோ இவரிடம் பெண் எடுத்தால் பணம் கிடைக்காது என நழுவுகிறார்கள். இந்நிலையில் சாராயம் காய்ச்சும் வசதியான குடும்பம் பெண் கேட்கிறது. திருமணம் நடந்தால் சரி என பெரியவரும் ஒத்துக் கொள்கிறார். சாராயம் காய்ச்சுபவர்கள் பெண்ணை கொடுமைப் படுத்த அவர்களி கொன்று விட்டு சிறைக்குச் செல்கிறார் சத்யராஜ். திரும்பி வந்து உன்னை மணந்து கொள்கிறேன் என கௌதமியிடம் சொல்லிவிட்டு.

இந்தப் படத்தில் விஜய கிருஷ்ணராஜ் பேசும் வசனங்களும், கவுண்டமணியின் வசனங்களும் கவனிக்கப் பட வேண்டியவை. தலைமை காவலரான கவுண்டமணியிடம், சத்யராஜ் ஏன் லஞ்சம் வாங்குகிறீர்கள் எனக் கேட்க அதற்க்கு அவர் சொல்வார். “கவர்மெண்டு தர்ற சம்பளத்துல லத்தியக் கூட தூக்கமுடியாது”. 100% சத உண்மை. ஏனெனில் அப்போதைய கால கட்டத்தில் காவலர்களின் சம்பளம் மிகக் குறைவு. அரசு வீடுகள் இல்லாவிட்டால் சென்னை போன்ற இடங்களில் அவர்களால் வாடகை கொடுத்துகூட தங்க முடியாது. இது இன்னும் நீடித்துக் கொண்டுதான் இருக்கிறது.

மதுரை வீரன் எங்க சாமி (1990)

சத்யராஜ் நடித்த இந்தப் படத்தில் மேற்கு மாவட்டங்களில் நிலவும் சாதிப் பிரச்சினை கையாளப் பட்டிருந்தது. மேலோட்டமாகப் பார்த்தால் ஒரு சாதாரண கமர்சியல் படமாகத் தோன்றும் இதில் தான் முதன் முதலாக மேற்கு மாவட்டங்களில் சமகாலத்தில் நிலவும் சாதிப் பிரச்சினை காட்டப்பட்டது. மூன்று ஆண், மூன்று பெண் கொண்ட வசதியான மேட்டுக்குடி குடும்பம். இதில் ஒரு பெண் (ஜெயபாரதி) மட்டுமே அறிவானவர். மற்ற இரு பெண்கள் அப்படியில்லை. ஜெயபாரதி தாழ்த்தப்பட்ட சமூகத்தை சார்ந்த சத்யராஜை காதலிக்கிறார். அவரை வீட்டை விட்டு துரத்தும் அண்ணன்கள் மற்ற இரு பெண்களுக்கும் தங்கள் சமூகத்தில் இருக்கும் வசதி மட்டும் அறிவற்ற மாப்பிள்ளைகளுக்கு திருமணம் செய்து சொத்தை அபகரித்துக் கொள்கிறார்கள். ஒரு குழந்தை பிறந்ததும் சத்யராஜ் இறந்துவிட தவிக்கிறார் ஜெயபாரதி. பின்னர் அவர் மகன் ( வேறு யார்? இதுவும் சத்யராஜ் தான்) மாமன்களை எப்படி வழிக்கு கொண்டு வருகிறார் என்பதே கதை. இதில் பலூன் கந்தசாமியாக கவுண்டமணி பல சேட்டைகளை செய்வார். சத்யாராஜுக்கு ஜோடியாக ரூபிணி நடித்திருந்தார்.

சேரன் பாண்டியன் (1991)

சென்னைவாசியான கே எஸ் ரவிகுமார் இயக்கிய படம். சரத்குமாருக்கு திருப்புமுனையாக அமைந்த படம். ஊர் பெரிய மனிதருக்கு தாழ்த்தப்பட்ட சமூகத்தில் ஒரு மனைவியும், அதன் மூலம் ஒரு மகனும்,மகளும் (சரத்குமார், சித்ரா) உண்டு. முதல் மனைவியின் மகன் (விஜயகுமார்) இவர்களை ஏற்றுக் கொள்வதில்லை. தாழ்த்தப் பட்ட்டவர்களாகவே பார்க்கிறார். இந் நிலையில் விஜயகுமாரின் சமூகத்தை சேர்ந்த நாகேஷ் தன் சுயநலத்துக்காக அண்ணன் தம்பிக்கு இடையில் சண்டையை வரவழைக்கிறார். முடிவு என்ன?. இந்தப் பட வசன கர்த்தா ஈரோடு சவுந்தர் விஜயகுமாருக்காக எழுதிய வசனங்கள் சாதியை தூக்கிப் பிடிப்பதாகவே எழுதப்பட்டன. பிற்பாதியில் விஜயகுமாரின் மனைவி மஞ்சுளா மூலம் அதற்க்கு பதிலடி கொடுக்கப்பட்டது. பாடல்கள், கவுண்டமணி செந்தில் நகைச்சுவை மூலம் மையக்கருத்து நீர்த்து போகவே செய்யப்பட்டது. இந்தப்படத்தில் மேற்கு மாவட்ட வீடுகள், அவர்கள் உண்ணும் முறை ஆகியவை இயல்பாக காட்டப்பட்டன

(தொடரும்)