தமிழ்சினிமாவில் அம்மாக்களின் கட்டுடைப்பு

மனோகரா காலம் தொட்டு சமீப காலம் வரை தமிழ்சினிமாவில் மகா புனிதமாக கருதப்பட்டு வந்த கதாபாத்திரம் அம்மா கதாபாத்திரம்தான். அதுவும் மக்கள் அபிமானம் பெற்ற கதாநாயகனின் அம்மா என்றால் அது தெய்வத்திற்க்குச் சமமாகவே படைக்கப்பட்டிருக்கும். எம் ஜி யார் தன் படங்களில் மட்டுமில்லாமல் தலைப்பிலும் தாயை கைவிட்டதில்லை. தாய் சொல்லை தட்டாதே, தாய்க்கு தலை வணங்கு, தாயின் மடியில் என அவரது பல படங்களில் தாய் செண்டிமெண்ட் இருந்தது. அடுத்து ரஜினியின் படங்களிலும் தாஇ செண்டிமெண்ட் முக்கிய இடம் பிடித்தது. அன்னை ஓர் ஆலயம், தாய் மீது சத்தியம், தீ, மிஸ்டர் பாரத் ஆகியவை சில எடுத்துக்காட்டுகளே. பட்டியலிட்டால் பல ரஜினி படங்களை சேர்க்க வேண்டும்.


ராமராஜன், ராஜ்கிரண் படங்களில் தாய் கிட்டத்தட்ட தெய்வமேதான். ராஜ்கிரண் அரண்மனைக்கிளியில் தாயின் அஸ்தியை முகத்தில் பூசிக் கொண்டு அழுததை யாரும் மறக்க முடியாது. விஜயின் படங்களிலும் தாய் செண்டிமெண்டுக்கு குறைவில்லை. துள்ளாத மனமும் துள்ளுமில் தாயை காட்டாமலேயே ஒரு சென்டிமெண்ட் நன்கு கையாளப் பட்டிருந்தது. சிவகாசி, வில்லு ஆகிய படங்களிலும் தாய் செண்டிமெண்டே படத்தின் அடிநாதமாக இருந்தது. முதலில் நடித்த ராஜாவின் பார்வையிலே என்ற படத்தில் கூட எம் ஏ என்றால் மதர்ஸ் அப்பெக்‌ஷன் என்ற அரிய விளக்கத்தைக் கொடுத்திருப்பார். இதுதவிர எல்லா நாயகர்களுமே அம்மா அம்மா என அரற்றி ஒரு பாட்டுப் பாடாமல் இருந்ததில்லை.

இந்த மாஸ் ஹீரோக்களின் படங்களில் தாய் செண்டிமெண்ட் வைப்பதில் ஒரு உளவியல் இருக்கிறது. அந்த ஜனரஞ்சகப் படங்களைப் பார்க்கும் தாய்மார்கள் தன் சிறு வயது மகனிடம் “ பார்த்தியா, அம்மாக்காக என்னெல்லாம் செய்யுறான்” என சொல்லி அவனை ஆற்றுப்படுத்தும் வாய்ப்பு இருக்கிறது. இந்த நடிகர் நடிக்கும் படங்களில் தாய்க்கு முக்கியத்துவம் தருகிறார். எனவே நல்ல மனிதர் என்னும் பிம்பம் பெண்களின் மனதில் ஏற்படுகிறது. மேலும் இந்த நடிகன் படத்தை மகன் பார்க்கலாம், ரசிகனாக கூட இருக்கலாம் என்னும் எண்ணமும் தோன்ற வாய்ப்பிருக்கிறது. மாஸ் ஹீரோக்களின் படங்களுக்கு குடும்பத்தோடு கூட்டம் வர இதுவும் ஒரு காரணம்.

ஆனால் இதே அம்மாவை, சமூகத்தை யதார்த்தமாக காட்டும் கதையமைப்புள்ள படங்களில் மாமியார் என்ற கோணத்திலேயே காட்டுவார்கள். நாயகிக்கு கொடுமை செய்வதே பிரதானமாக அமைந்திருக்கும். இந்தப் படங்களில் கதாநாயகர்கள் மக்கள் அபிமானம் பெறாதவர்களாகவே பெரும்பாலும் இருப்பார்கள். படத்தைப் பார்க்கும் பெண்கள் அந்த ஹீரோயின் கதாபாத்திரத்தில் தான் தன்னை பொருத்திப் பார்ப்பார்கள். ஆண்கள் ஒரு பொதுக்கண்ணோட்டத்தில் படத்தைப் பார்ப்பார்கள்.

எது எப்படி இருந்தாலும் நாயகனின் அம்மா என்ற கோணத்தில் காட்டப்படும் பாத்திரம் தியாக செம்மலாகவும், குடும்பத்திற்க்கு ஒன்று என்றால் துடித்துப் போய்விடுபவளாகவும், குல விளக்காகவும், கட்ட்டுப்பெட்டியாகவும் இருக்கும். ஆனால் தற்போது வந்து கொண்டிருக்கும் படங்களில் மாற்றம் ஏற்பட்டு அம்மாவை விருப்பு வெறுப்புள்ள சாதாரண மனுஷியாக காட்டும் போக்கு அதிகரித்துள்ளது. இந்தித் திரைப்பட அம்மாக்களும் புனிதத்தில் தமிழுக்கு சளைத்தவர்கள் இல்லை. ஆனால் மைனே பியார் கியா படத்துக்குப் பின் இளமையான அம்மாக்கள் இந்தி திரையுலகில் வலம் வரத் தொடங்கினார்கள்.

நாம் நமது ஏரியாவை மட்டும் எடுத்துக் கொள்வோம். கதாநாயகனின் அம்மாவாக இருந்து, புனித பாத்திரம் வகிக்காமல் சராசரியாக கட்டப்பட்ட அம்மாக்களைப் பார்ப்போம்.

வசந்த மாளிகை

சிவாஜியின் வசனங்களுக்காகவும், நடிப்புக்காகவும் இந்த படம் ஞாபகம் கொள்ளப் பட்டாலும், சிவாஜி குடிகாரர் ஆனதற்க்கு காரணம் அவரது தாய் என்னும் வகையிலேயே கதையமைப்பு இருக்கும். வசதி படைத்த அவரது தாய் லேடிஸ் கிளப், மாதர் சங்கம் என சுற்றுவதால் வேலைக்காரியால் வளர்க்கப்படுகிறார் சிவாஜி. புறக்கணிப்பு அவர் மனதில் ஏக்கமாக மாறி அதைமறக்க குடிகாரர் ஆகிறார். பல பெண்களை வீழ்த்துகிறார். பின்னர் காதலி வாணிஸ்ரீ மூலம் நல்வழிப் படுகிறார்.

குணா

நாயகனின் அம்மா கற்புக்கரசியாக இருக்க வேண்டும் என்பதை உடைத்துப் போட்ட படம். மகன் வளர்ந்த பின்னும் தாய் விபச்சார விடுதி தலைவியாகவே இருக்கிறாள். தேவடியா மகன் என்ற ஒரு வார்த்தையையே இங்கே யாராலும் தாங்க முடியாது. வாழ்க்கையே அப்படி என்றால்?. நாயகனின் மனச் சிதைவுக்கு அதுவே காரணமாகிறது.

நந்தா

கள்ள உறவு கொள்ளும் கணவனை கொன்று விடுகிறான் மகன். ஆனால் தாய் மகனை உச்சி முகரவில்லை. தன் வாழ்க்கை மற்றும் தன் இன்னொரு மகள் வாழ்க்கை பாழானதே என்று நினைத்தாளோ என்னவோ?. சீர்திருத்த பள்ளியில் இருந்து மகன் திரும்பி வந்தும் மனம் மாறவில்லை. ஊரார் மகனை கொலைகாரன் என்று தூற்றியதும் சோற்றில் விஷம் வைத்து கொன்றே விடுகிறாள். இந்த வகையில் இந்தப் படமும் தாய் செண்டிமெண்டை அசைத்துப் பார்த்த படம்தான்.

அமர்க்களம்

இதில் அஜீத் ரவுடியாக மாறக் காரணாமாக காட்டப்படுவது அவர் பெற்றோர்க்கிடையே ஏற்படும் ஈகோ மோதல். அதனால் அவர் தாய் வேறொருவனையும், தந்தை வேறொருத்தியையும் திருமணம் செய்துகொள்கிறார்கள். அனாதையாகும் அஜீத் ரவுடியாகிறார்.

வில்லன்

தன் மகன் எப்படி இருந்தாலும் தாய் ஏற்றுக் கொள்வாள் என்பதை உடைத்த படம் இது. இரட்டை அஜீத்களில் ஒருவன் ஆட்டிசம் போன்ற நோய்க்கு ஆளானவன். அப்படி ஒரு பிள்ளை தங்களுக்கு இருப்பதை அவமானமாக கருதும் பெற்றோர் தங்கள் சமூகத்திற்க்கு அவனை காட்டாமல் இருக்கிறார்கள். ஆனால் அவனின் உடன்பிறப்பு அவனை சீராட்டி வளர்க்கிறான்.

கற்பூர முல்லை

பாடகி தன் இமேஜும் தன் காதலரின் இமேஜும் பாதிக்கப் படுமென தங்களுக்கு பிறந்த குழந்தையை விடுதியில் வளர்க்கிறாள். ஆனால் மகள் கண்டுபிடித்து வந்தவுடன் வழக்கமான அம்மாவாகி விடுகிறாள். இதுபோலவே சிந்துபைரவி முதலான படங்களிலும் காட்சி அமைப்பு உண்டு.

இம்மாதிரி படங்களில் பெரும்பாலும் நாயகனின் நிலைக்கு காரணத்தை சித்தரிக்கவே வழக்கத்துக்கு மாறான தாயைக் காட்டினார்கள். ஆனால் இந்த ஆண்டு வெளிவந்த இரண்டு படங்களில் தாயும் ஒரு குடும்ப உறுப்பினர், அவருக்கு விருப்பு வெறுப்பு உண்டு என இயல்பான தாயை காட்டியுள்ளார்கள். அவை சிவா மனசில சக்தி மற்றும் யாவரும் நலம்.

சிவா மனசில சக்தி

நாயகன் ஜீவாவின் தாய் ஊர்வசி இதில் வெகு யதார்த்தமாக காட்ட்ப்பட்டுள்ளார். அவன் காதலியின் வீட்டைப் பார்த்ததும் நல்ல புளியங்கொம்பா பிடிச்சிட்டடா என்னும் போதும், அவளை கர்ப்பமாக்கி விட்டான் என்று தெரிந்ததும் புன்னகை புரிவதும் வழக்கமான பாணியில் இருந்து மாறுபட்ட சித்தரிப்பு.

யாவரும் நலம்

நாயகன் மாதவனின் தாய் சரண்யா இதி சீரியல் பைத்தியமாக நடித்துள்ளார். மாதவன் சுவற்றில் ஆணி அடிக்கும்போது கை அடிபட்டுவிட அவ்வளாவுதானா என்றபடி போவார். மனைவிதான் பதறி ஓடி வருவார். இதுபோல் பல காட்சிகள் இருக்கும். முன்காலத்திய திரைப்படங்களின் அம்மாக்களோடு ஒப்பிடும்போது இது பெரிய முன்னேற்றம் தான்.

இந்த இரண்டு படங்களையும் எல்லாத் தரப்பினரும் திரையரங்கில் நன்கு ரசித்தார்கள். மக்கள் இந்த மாற்றத்தை மனதளவில் ஏற்றுக்கொண்டார்கள் என்றே தெரிகிறது.

இனி வரும் ஆக்‌ஷன் படங்களில் அம்மா-மகன் அதீத பாசக் காட்சிகள் வந்தால் மக்கள் சிரிக்கக் கூட கூடும்