பள்ளிக்கூடம் போகலாமா?

அன்பு நண்பர் பதிவர் ஸ்டார்ஜான் இந்த தொடர் பதிவுக்கு என்னை அழைத்திருந்தார். அவருக்கு நன்றிகள்.

நான் படித்த பள்ளி மற்றும் அந்த நினைவுகளைப் பற்றி எவ்வளவோ எழுதலாம். சில முக்கிய நினைவுகளை மட்டும் இங்கு பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.

பர்த் சர்டிஃபிகேட்

நான் ஆரம்பப் பள்ளியில் படித்த காலத்தில் எங்கள் ஊர் அறியாத ஒன்று. தலையின் மேற்புறமாக வலதுகையைக் கொண்டு சென்று இடது காதின் மேல் நுனியை தொட வேண்டும். அப்படித் தொட்டு விட்டால் ஐந்து வயது ஆகிவிட்டது என்று பள்ளியில் சேர்த்துக் கொள்வார்கள். பின்னர் ஏப்ரல் 2ல் இருந்து தொடங்கி ஜுன் 30 வரை உள்ள தேதிகளில் ஒன்றை ரேண்டமாக தேர்ந்தெடுத்து டேட் ஆப் பர்த்தை அல்லகேட் செய்வார்கள்.

தமிழ்நாடு பென்சனர் பட்டியலில் என் தந்தையின் பென்சன் விபரங்கள் சரியாக இருக்கிறதா எனத் தேடியபோது, பலரின் பிறந்தநாள் தேதியும் ஏப்ரல்,மே, ஜூனிலேயே இருந்ததைப் பார்த்து சிரிப்பு வந்தது.ஏதாவது புள்ளியியல் அறிஞர்கள் இதை ஆராய்ச்சி செய்து, இந்த மாதங்களில் பிறப்பவர்களுக்கு அரசு வேலை கிடைக்கும் என கிளப்பிவிட்டால் என்ன நடக்கும் என்பதை நினைத்து.


ஸ்கூல் பீஸ்

மூன்றாவது வரை மூன்று ரூபாய், பின் ஐந்தாவது வரை ஐந்து ரூபாய்.ஆறாவதில் இருந்து பத்தாம் வகுப்பு வரை 12 ரூபாய்.என்பது அப்போதைய நிலவரம். நான் மூன்றாம் வகுப்பு படிக்கும் போது விகடன் 90 பைசா, குமுதம் 60 பைசா.

அப்போது அரசாங்க வேலை நாட்கள் வாரத்துக்கு ஆறு. இரண்டாம் சனி மட்டுமே விடுமுறை. சனிக்கிழமை அலுவலகத்தில் இருந்து வரும் என் தந்தை இரண்டு ரூபாய் கொடுப்பார். விகடன், குமுதம் போக மீத காசில் எங்கள் ஊரின் பிரபல லாலா கடையில் எனக்கு சாப்பிட எதாவது வாங்கிக் கொள்வேன். இதில் ஒருவாரம் மட்டும் ஸ்னாக்ஸ் கட்டாகும். ஏனென்றால் மாலைமதி அப்போது மாதமொருமுறை.
அது 50 பைசா.

இப்போதைய விகடன் விலையோடு ஒப்பிட்டால் 75 ரூபாய் ஓராண்டு கல்விக்கட்டணம்.

கிளாஸ் லீடர்

கிளாஸின் பிரம்பு, டஸ்டர் ஆகிய பொருட்களின் சேப்டி லாக்கரை இப்படியும் சொல்லலாம்.அதைத் தவிர இன்னொரு முக்கிய வேலை பள்ளிக்கு தொடர்ந்து வராத மாணவர்களின் வீடுகளுக்கு ஆசிரியரின் தூதராகச் செல்வது.


சத்துணவு

அப்போது காமராஜரின் மதிய உணவுத் திட்டம் அமலில் இருந்தது. நான் மூன்றாம் வகுப்பில் இருக்கும் போது எம்ஜியாரின் சத்துணவுத் திட்டம் அமலுக்கு வந்தது. உத்தியோகப் பூர்வமாக யோசிப்பவன் அதிகாரி, உணர்வுப் பூர்வமாக யோச்சிப்பவன் அரசன் என்று மெய்ப்பித்த நிகழ்வு இது. பல மாணவர்களின் இடை நிற்றலை நிறுத்திய நிகழ்வு இது. இந்த திட்டம் தொடங்கபட்டது எங்கள் ஊரில்தான். அன்னை தெரசா, எம்ஜியார் ஆகியோர் வந்து தொடங்கி வைத்தார்கள். அப்போது எங்கள் ஊர் மதுரை
மாவட்டத்தில் இருந்தது. கலெக்டர் ஆசிட் புகழ் சந்திரலேகா.
உணமையிலேயே வரலாறு காணாத கூட்டம். முதலில் ஐந்தாம் வகுப்பு வரை மட்டுமே அமல் படுத்தப்பட்டது. பின்னர் இரண்டாண்டுகள் கழித்து, 10ஆம் வகுப்பு வரை விரிவுபடுத்தப்பட்டது.

நேர வித்தியாசம்.

டிவி இல்லாக் காலம். எனவே எவ்வளவு நேரம் விளையாடினாலும் ஒன்பது மணிக்கெல்லாம் தூங்கி விடுவோம். காலை ஐந்து மணிக்கு இயல்பாக முழிப்பு வந்துவிடும். பள்ளி திறப்பது ஒன்பது மணிக்கு. பள்ளி வீட்டுக்கு மிக அருகில். எனவே காலையில் நான்கு மணி நேரம் கிடைக்கும். இதில் வயல் வெளி, கிணறு, தெரு ஆயா கடை ஆப்பம்,பனியாரம் என எல்லாச் சடங்கும் முடிந்தும் நேரம் கொட்டிக் கிடக்கும். இன்றைய குழந்தைகளை நினைத்தால்?. தூங்கி எழுந்தவுடன் அவர்கள் பள்ளிக்குச்
செல்வது போல் ஒரு பிரமை.


இந்தப் பதிவை தொடர பதிவர் சினேகிதன் அக்பர், தற்கால நிகழ்வுகளை செமையாக
கிண்டலடிக்கும் வலைமனை சுகுமார் சுவாமிநாதன், பதிவர் ஸ்ரீ ஆகியோரை அழைக்கிறேன்.