பாஸ்கட் பால்

இந்த முறையும் டிராபியை எடுத்துவிடுவோம் என்றே நம்பியிருந்தேன். இரண்டாம் பாதியில் பையன்கள் சொதப்பி விட்டார்கள். ரன்னர் அப் என்பது பரவாயில்லைதான். ஆனால் எங்கள் கல்லூரி சேர்மன் எதிலும் முதலிடம்தான் வரவேண்டும் என்று உடும்புப்பிடியாய் நிற்பவர். அவரைச் சொல்லிக் குற்றமில்லை.

விளையாட்டுகளில் தொடர்ந்து வெற்றி பெறுவதன் மூலம் தன் நிறுவனத்தின் இமேஜை உயர்த்த வேண்டும் என்பதற்காகத் தான் இவ்வளவு செலவு செய்கிறார்.

நாங்கள் திருச்சியில் இருந்து சென்னையை நோக்கி குருவாயூர் எக்ஸ்பிரஸ்ஸில் வந்து கொண்டிருக்கிறோம். நேற்றோடு முடிவடைந்த ஒரு வார டோர்ணமெண்டின் களைப்பு எல்லோரிடமும். மற்ற பையன்கள் என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள் என்று பார்ப்பதற்காக இருக்கையில் இருந்து எழுந்து சற்று முன்னால் நடந்து சென்றேன்.

நாலு பேர் சீட்டாடிக் கொண்டிருந்தார்கள். இரண்டு பேர் ஒரு ஐபாடில் ஆளுக்கொரு ஹெட் போன் மூலம் பாட்டு கேட்டுக்கொண்டிருந்தார்கள்.இரண்டு பேர் நல்ல தூக்கத்தில். ஒருவன் கல்லூரி ரப்பர் ஸ்டாம்ப் பொறிக்கப் பட்ட பாலை தன் ஆள்காட்டி விரலால் சுழற்றி எதிர் சீட் குழந்தைக்கு விளையாட்டு காண்பித்துக் கொண்டிருந்தான்.

”ஆமா இதை மட்டும் பண்ணு. மேட்சுல கோட்டை விட்டுடு” என்று அவனது சகா அவனை கலாய்த்துக் கொண்டிருந்தான்.

வண்டியின் வேகம் குறைந்து கொண்டு வந்தது. விழுப்புரத்துல எஞ்சின் மாத்துவாங்க. இருபது நிமிசமாவாது நிற்கும் என்று அடிக்கடி அதில் பயணம் செய்யும் இரு நடுத்தர வயதினர் பேசிக்கொண்டார்கள்.

வண்டி நின்றது. ”பாய்ஸ் வாங்க, ஏதாவது சாப்பிட்டு வரலாம்” என்று அழைத்தேன்.இறங்கி கும்பலாக நடந்து வந்தார்கள். அவர்கள் கடையை மொய்க்கத் தொடங்கினார்கள். நான் சற்று ஒதுங்கி மொபைலை எடுத்து கல்லூரி தலைமை பி டி யிடம் எப்போது வந்து சேர்வோம் என்ற தகவலைச் சொன்னேன்.

மாணவர்கள் ஆண்டின் அடிப்படையில் குழுக்களாக பிரிந்து பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள். புதிதாக அணியில் சேர்ந்திருந்த முதலாமாண்டு மாணவன் மட்டும் அகதியைப் போல தனித்து நின்று கொண்டிருந்தான்.இந்த ஆண்டு எப்படியும் நான்கைந்து முதலாமாண்டு மாணவர்களைச் சேர்த்து விடவேண்டும் என்று நினைத்திருந்தேன். இந்த ஆட்டத்துக்கு பத்து, பன்னிரெண்டு வயதிலேயே பாலைத் தட்டி பழகியிருக்க வேண்டும். ரத்தத்தில் அப்போதே ஊறினால்தான் உண்டு. பதினெட்டு வயதில் சொல்லிக் கொடுப்பது கஷ்டம். ஸ்கூல் லெவலில் ஓரளவு ஆடியிருந்த இவன் மட்டும்தான் தேறியிருந்தான்.

அவனை சைகை காட்டி அழைத்தேன்.

என்ன கார்த்தி, ”தோத்துட்டமேன்னு பீல் பண்றியா” என்றேன்.

”கொஞ்சம் கஷ்டமாத்தான் சார் இருக்கு,அடுத்த டோர்ணமெண்ட் எல்லாம் விட்டுறக்கூடது சார்” என்று பதிலளித்தான்.


மனதுக்கு மிக சந்தோஷமாய் இருந்தது. ஆர்வமான பையன்.

சார், எனக்கு ஒரு சந்தேகம். ஏன் சார் மத்த டீமில ஆடுற பசங்களோட சொந்த ஊரு, ஸ்கூல் எல்லாம் விசாரிச்சுக்கிட்டே இருந்தீங்க?

கார்த்தி, அதுல ஒரு விஷயம் இருக்கு. இப்ப புட்பால்ல பார்த்தயின்னா இத்தாலி டீம் டிபெண்சுல நல்ல ஸ்ட்ராங்கா இருக்கும். பிரேசில் அட்டாக்கிங்லதான் கான்சண்டிரேட் பன்ணுவாங்க. ஜெர்மன் என்ன பிளானோட இறங்குனாங்களோ அத எக்ஸிகியூட் பண்னத்தான் பார்ப்பாங்க.

அதுபோல இங்கயும் சில ஸ்டைல் இருக்கு. மதுரை,திண்டுக்கல் டீம் பார்த்தியின்னா அதுல வத்தலகுண்டு பசங்களோட இன்புளூயன்ஸ் இருக்கும். டிரிபிள் பண்ணும் போது கொஞ்சம் ரிலாக்ஸா இருந்தாலும் பாலை நம்ம கிட்ட இருந்து பிடுங்கிடுவாங்க. ஷூட் பண்ணும்போது கேர்லெஸ்ஸா இருந்தா அவன் அடிக்கிற டேப்ல பால் காலரியில போய் விழும். திருநெல்வேலி, நாகர்கோயில் பசங்க ஸ்டெமினா தூக்கலா இருக்கும்.நாப்பது நிமிசமும் அதே எனர்ஜியோட விளையாடுவாங்க.

இதுமாதிரி அறந்தாங்கி,கரூர், உடுமலை, கோவைன்னு ஏரியாக் கேத்த ஸ்டைல் இருக்கு. நம்ம சென்னை பசங்க கிட்ட கில்லர் இன்ஸ்டின்க்ட் கொஞ்சம் கம்மியா இருக்கும். அதுக்கேத்த மாதிரி நாம பிளான் பண்ணி ஆடணும். அதுக்குத்தான் விசாரிக்கிறது என்று முடித்தேன்.


சார், இது அப்படியேவா வரும்? என்று சந்தேகத்துடன் கேட்டான்.

கார்த்தி, நான் டிஸ்ட்ரிக்ட், ஜோனல்,அண்டெர் 17,19, யுனிவர்சிட்டி அப்புறம் ஸ்டேட் வரைக்கும் விளையாடி, வந்த அப்சர்வேஷன் இது. அப்போ என்கூட விளையாடுனவங்களோட லெகஸீ அடுத்த செட்டுக்கு அப்படியே வரும். அதுபோக அங்க கோச்சாவும் இருக்குறவங்க முந்தைய செட் ஆளுங்கதானே. நீ இன்னும் ரெண்டு மூணு டோர்ணமெண்ட் வந்தா உனக்கும் பிடிபட்டுடும் என்றேன்.

அணி கேப்டன் மகேஸ், என்னைப் பார்த்து தயங்கி தயங்கி வருவதைப் பார்த்தேன். எனக்கு ஸ்ட்ராங்கா ஒரு டீ வாங்கிட்டு வா என்று கார்த்தியை அனுப்பி வைத்தேன்.

மகேஸ் அருகில் வந்தான்.

என்னா மகி, எனி பிராப்ளாம்? என்றேன்.

நீங்க மெயின் பைவ்ல இறக்காம விட்டூட்டிங்கன்னு ரொம்ப அப்செட்ல இருக்கான் சார் நந்தா என்றான்.

நந்தா ஆறடி இரண்டங்குலம். அருமையான பீவட் பொசிஷன் பிளேயர்.

மகி, நீதான் பார்த்தேயில்ல செமீஸ்ல முதல்ல அவனதான் இறக்கிணோம். ரொம்ப கேர்லெஸ்ஸா ஆடுனான். 10 பாயிண்ட் ட்ரெயில் ஆயிட்டோம். அதுக்கப்புறம் ஆதியை இறக்கி எவ்வளோ கஷ்டப்பட்டு ஜெயிச்சோம்.

நானே உன்கிட்ட இதுபத்தி தனியா பேசணூம்னு நினைச்சேன்.நீதான் அவன் கூட எப்பவுமே இருக்குறியே. அவனுக்கு என்ன பிராப்ளம்? இந்த டோர்ணமெண்ட்ல அவன் ஆட்டிடியூட் ரொம்ப புவர் மகி என்றேன்.

ஆமா சார். அவன் மட்டுமில்லே சிவா,வெங்கட்டும் கூட ரொம்ப பீல் பண்ணுறாங்க சார். நம்ம கிரிக்கெட் டீம பார்த்து.

ஏம்பா, எல்லோரையும் ஒரே மாதிரி தானே ட்ரீட் பண்ணுறோம்?.

சார், கிரிக்கெட் டீம்ல ஆடுறவங்களுக்கு இந்தியா சிமெண்ட்ஸ், ஸ்பிக்,டிவிஎஸ்ன்னு ஏகப்பட்ட ஆபர் வருது சார். நம்ம பசங்களுக்கு ஒண்ணும் கிடைக்கலை. போன மாசம் நம்ம ஏரியாவில மட்டும் 20 சம்மர் கிரிக்கெட் கேம்ப் நடந்திருக்கு. காலேஜ் டீம் பசங்க எல்லோரையும் கேம்ப் நடத்துறவங்க அள்ளிட்டுப் போயிட்டாங்க. சின்னப் பசங்களுக்கு பவுலிங் போட,கத்துக் கொடுக்கன்னு. விண்டர் கேம்புக்கு கூட இவனுகள வரச்சொல்லியிருக்கங்களாம்.

ஐபிஎல் லயும் டீமுக்கு பத்து,இருபது ஸ்டாக் பிளேயர் எடுக்குறாங்க. ஒரு லெவெல் கூட விளையாடினாலே பிரைட் பியூச்சர் இருக்கு. இத விளயாடி என்ன ஆகப் போகுதுன்னு கேக்குறாங்க சார்?

சரி சரி நான் அவங்க கிட்ட பேசிக்கிறேன். நீ ரிலாக்ஸா இரு என்று அனுப்பி வைத்தேன்.

காலேஜ் பி டி யும் இதே மாதிரிதான் சொன்னார். புட்பால்,ஹாக்கி டீம தேத்துறதுக்குள்ள நாக்கு தள்ளிப் போச்சு என்று புலம்பினார்.

கிரிக்கெட் மட்டும் ஆடினாப் போதுமா? அப்போ மத்த விளையாட்டெல்லாம்?


கார்த்தி டீ வாங்கிக் கொண்டு அருகில் வந்தான். இன்னும் பத்து நிமிஷத்துல வண்டி கிளம்பிடுமாம் சார் என்றான்.

இவனுக்கும் இந்தப் பேச்சுகள் எட்டியிருக்குமா? என்று யோசனையுடன் டீயை வாங்கினேன்.

அவனே ஆரம்பித்தான். நீங்க, ஸ்டேட்டுக்கு அப்புறம் நேஷனல் ஆடலியா சார்? என்றான்.

இல்லப்பா. ஸ்டேட் ஆடுன டீமில அப்போ எல்லோருக்கும் நல்ல வேலை கிடைச்சது. ரயில்வே,கஸ்டம்ஸ்,என் எல் சின்னு. எல்லா ட்ரான்ஸ்போர்ட் கார்பரேசன்னிலயும் அப்போ டீம் இருந்தது. எனக்கும் ஒரு ட்ரான்ஸ்போர்ட் கார்ப்பரேசன்ல கிடச்சது. மூணு வருஷம் நல்லாப் போச்சு. அப்புறம் வந்தவங்க நிர்வாக சீர்திருத்தம் பண்றேன்னு, டீமெல்லாம் வேணாம்.அவங்களும் ஆபிஸ் வேலையை முழு நேரமாப் பார்க்கட்டும்னு சொல்லிட்டாங்க.

இருபத்தஞ்சு வயசெல்லாம் இந்த ஆட்டத்துக்கு பீக்கான வயசு. அப்பப் போயி பாலத் தட்டாம பேப்பரா புரட்டுறதான்னு குழப்பம். வேலையை ரிசைன் பண்ணீட்டு நார்த் சைட் போயிட்டேன். அங்க சில வருசம் பிரைவேட் கம்பெனி டீம்கள்ல ஆடுனேன். நம்ம காலேஜ் பிடி என்னோட சீனியர்தான். அவர்தான் இங்க கோச்சா வந்துடுன்னு கூப்பிட்டாரு.

எனக்கும் அதுதான் சரின்னு பட்டது. அடுத்த தலைமுறையை உருவாக்கணும்ல.

கார்த்தி இடைமறித்தான். ”நாம் எப்படி ஆடினாலும் இண்டர்நேஷனல் லெவெல்ல பின்தங்கி தான இருக்கோம். புரபஷனலா இத ஆடமுடியாதுன்னு சீனியர்ஸ் எல்லாம் பேசிக்கிறாங்க சார்” என்றான்.

அப்ப்டி இல்ல கார்த்தி. அமெரிக்கா,ஆப்ரிக்கா,யூரோப்ல நம்மளை விட பிசிக்கலா சுப்பீரியரா இருக்காங்க.அவ்வளவுதான். நம்ம நாட்டிலயும் கிராமப்புறங்கள்ல அது மாதிரி நிறைய ஆளுக இருக்காங்க. ஐடெண்டிஃபை பண்ணி ட்ரைனிங் கொடுத்தா போதும். கிரிக்கெட்டுக்கு கிடைக்கிற இம்பார்ட்டன்ஸ் மத்த ஆட்டத்துக்கும் கிடைச்சா நாமளும் சாதிக்கலாம்.

அப்படி கிடைக்கிறப்போ, கோச்,பிளேயர், இன்ஃபிராஸ்டிரக்சர் இல்லாம இருந்துச்சுனா, இந்த கேமே இங்க அழிஞ்சிடுமே. நாம அப்படி விட்டுடலாமா? வாய்ப்பு வரும். நாம அதுக்குரிய தயாரிப்புகளோட எப்பவும் இருந்துக்கிட்டேதான் இருக்கணும்.

நீ, எதுவும் மனசில வச்சிக்காத. நல்லா விளையாடு. நல்லது நடக்கும்.என்று அவனுக்கு பதிலளித்தேன்.

சேர்மன சமாதானப் படுத்தணும், நந்தா குரூப்ப மோட்டிவேட் பண்ணனும்,பக்கத்து கிராமங்களுக்கு ஞாயித்துக் கிழமை போயி பார்க்கணும் என மனதுக்குள் பல எண்ணங்கள். முடியுமா என ஒரு கணம் தோன்றியது.

எத்தனை மேட்ச் இருபது பாயிண்ட் ட்ரெயிலிங்ல போயி ஜெயிச்சிருக்கோம். இதையும் பார்ப்போம் என்று நினைத்தபடியே வண்டியில் ஏறினேன்.



உரையாடல் சமூக கலை இலக்கிய அமைப்பு நடத்தும் போட்டிக்கான சிறுகதை