கோமாளியான ஷாருக்கான்

ஐபிஎல் தொடங்குவதாக அறிவிப்பு வந்தவுடன், யார் யார் அணிகளை ஏலம் எடுப்பார்கள் என்று பல ஹேஸ்யங்கள் நிலவின. ஆனால் ஷாருக்கான் ஏலம் எடுக்க வந்தது எனக்கு மிக ஆச்சரியத்தை அளித்தது. ஏனென்றால் ஷாருக், ஜூஹி, ஜெய்மேத்தா ஆகியோரது கூட்டணியானது மற்ற அணி உரிமையாளார்களை விட நிர்வாக அனுபவம் குறைவானது.

மற்ற அணி உரிமையாளர்கள் எல்லாம் தொழில் துறையில் பல ஆண்டு அனுபவம் பெற்றவர்கள். பஞ்சாப் அணி பிரீத்தி ஜிந்தாவை முன்னிறுத்தினாலும் அதன் முக்கிய உரிமையாளரான நெஸ் வாடியா பல தொழில் நிறுவனங்களை நடத்தி வருகிறார்.

இதில் மற்ற உரிமையாளர்களுடைய தொழில் அணியின் தோல்வியினால் பாதிக்கப் படாது. மும்பை அணி தோற்றால் யாரும் ரிலையன்ஸ் பிரஸ் கடையில் கொத்தமல்லி வாங்குவதை நிறுத்தப் போவதில்லை. பெங்களூர் தோற்றுவிட்டதே என்று யாரும் கிங்பிஷர் பீரை குடிப்பதிலிருந்து பின் வாங்கப்போவதில்லை. ஆனால் ஷாருக்கின் முக்கிய தொழிலான பிராண்ட் அம்பாசிடர் என்பது வெற்றி தோல்வியை அடிப்படையாகக் கொண்டது.


அமிதாப்புக்கு கோன் பனேகா குரோர்பதியில் கிடைத்த இமேஜே, அவருக்கு விளம்பர காண்டிராக்ட் கிடைக்க காரணம். அதற்க்கு முன் அவரது ஏ பி சி எல் நிறுவனம்
திவாலாகி இருந்தபோது யாராவது அவரை அணுகினார்களா என்ன?

ஷாருக்கைவிட இந்தியாவில் அதிகமானவர்களுக்கு தெரிந்தவர் டெண்டுல்கர்.கடந்த சில வருடங்களாக உடல்நிலை காரணமாகவும், மற்ற வீரர்களின் எழுச்சி காரணமாகவும்
அணி வெற்றியில் டெண்டுல்கரின் பங்கு குறைந்துபோனது. அதனாலும், வயதானதாலும் பல விளம்பர காண்டிராக்டுகள் நீட்டிக்கப்படாமல் முடித்துக் கொள்ளப்பட்டுள்ளன.


ஷாருக்குக்கு முக்கிய வருமானமாக இருப்பது விளம்பரங்களில் அவர் தோன்றுவதால் கிடைக்கும் பணமே. நம் விளம்பரத்துறையில் இருப்பவர்கள் வாய்ப்பு கொடுப்பது வெற்றியாளர்களுக்கே. இப்போது கல்கத்தா நைட் ரைடர்சின் தொடர்தோல்வி ஷாருக் ஒரு தோல்வியாளர் என்ற பிம்பத்தை பார்வையாளன் மத்தியில் விதைக்கிறது. ஐபிஎல் பேக் பிளேயர் வலைப்பதிவும் அவரது இமேஜுக்கு பங்கம் விளைவித்து வருகிறது.

அணியின் வெற்றியை தன் வெற்றிபோல் கொண்டாடுவதும், தோல்வியை தன் தோல்விபோல் எடுத்துக் கொள்வதும் ரசிகனுக்கு வேண்டுமானால் சரியாய் இருக்கலாம். ஆனால் ஒரு நிர்வாகிக்கு? தன் தொழிலில் ஏற்படும் வெற்றிக்கும், தோல்விக்கும் தான் பொறுப்பு ஏற்க்க வேண்டும். ஐ பி எல் என்பது தொழிலைத் தாண்டி கௌரவம்,பிராண்ட் பார்மேஷன் என பல சிக்கலான கூறுகளைக் கொண்டது.

டெக்கான் சார்ஜர்ஸ் அணியை எடுத்துக் கொள்ளலாம். சென்ற முறை படுதோல்வி, ஆனால் இந்த முறை அரைஇறுதி வாய்ப்பு பெறும் நிலையில் உள்ளார்கள். அவர்களது உரிமையாளார்கள் தோல்வியின் போது எப்படி ரியாக்ட் செய்தார்கள்?. தங்கள் முகத்தைக் காட்டிக்கொள்ளாமலேயே அணியைக் கட்டமைத்தார்கள். ஆனால் ஷாருக் முதல் ஐபிஎல்லின் முதல் போட்டியில் மெக்கல்லம் அடிக்கும் ஒவ்வொரு சிக்ஸருக்கும் ஆடி ஏதோ தானே அடிப்பது போல பில்ட் அப் செய்து கொண்டார். அணி தோல்வி அடையும் போது சோகமான முகத்துடன் சிகரெட் பிடிக்கிறார். இதுதான் இப்போது வினையாகி விட்டது.
அணியின் தோல்வியும் அவரது சொந்த தோல்வியாகவே பார்க்கப்பட்டு, அவரது விளம்பர நிறுவனங்கள் இப்போது யோசிக்கத் தொடங்கியுள்ளன.

பஞ்சாப் தோற்றால் பிரீத்தியை அது பாதிக்காது. ஏனென்றால் அவருக்கு கிடைக்கும் விளம்பரங்கள் அவர் அழகுக்கு. வயதாகும் போது அது எப்படியும் குறைந்துவிடும்.

அவர் இந்த துறையில் கால் வைத்தது முதல் தப்பென்றால், அடுத்த தவறு அணி கோச் செலக்‌ஷன். அணி வீரர்களும், கோச்சையும் காட்டிதான் விளம்பரதாரர்களை பிடிக்க முடியும். எனவே தான் இரண்டு முறை ஒருநாள் உலகக்கோப்பையை வென்ற கோச்சான ஜான் புக்கானனை பிடித்தார்.

ஆனால் அதற்க்குமுன், அவரது முறைகளைப் பற்றி ஷேன் வார்னே பல முறை கமெண்ட் அடித்துள்ளார். அவரது கோச்சிங்கிக்கான வெற்றி என்பதைவிட தனிப்பட்ட பிளேயர்களின் பங்களிப்பே காரணம் என்று வார்னே தெரிவித்திருந்தார். அந்த ஆஸ்திரேலிய கனவு அணியில் இருந்த வார்னே, லேமன் ஆகிய இருவரும் இப்போது கோச்சாக இருந்து வெற்றி பெறுகிறார்கள் என்பதில் இருந்தே அதைப் புரிந்து கொள்ளலாம்.

தவறான கோச் தேர்வு, அவரை முழுமையாக நம்பி வீரர்களை நம்பாமை, வெற்றி வேண்டுமென அதிகப்படியான நெருக்குதலை வீரர்களுக்குத் தருவது போன்றவை தோல்விக்குக் காரணம். ஆனால் மீடியாக்களில் அதை தன் தோல்விபோல காட்டி, தன்னையே கோமாளியாக்கிக் கொண்டார் ஷாருக்.